ཕྱི་ཟླ་ ༡༡ པའི་ཚེས་ ༢༨ ཉིན་གྱི་རྒྱ་གར་མུམ་བྷེ་གྲོང་ཁྱེར་གྱི་ཉིན་རེའི་ཚགས་པར་ Mid-Day ཞེས་པའི་སྟེང་། མིང་ལ་ཇོན་ཝེལ་ཤུ་ John Walsh ཟེར་བ་ཞིག་གིས་༼ ཏྰ་ལའི་བླ་མ་མི་སྡུག་ཅག་ཞིག་རེད་པས ༽ཞེས་བའི་རྩོམ་ཡིག་ཅིག་བཀོད་ཡོད་པ་དེར་བྷ་རོ་ཊ་ས་གནས་གཞོན་ནུ་ཚོགས་པ་དང་བོད་རང་བཙན་སློབ་ཕྲུག་ཚོགས་པ་གཉིས་ཀྱི་གོ་སྒྲིག་འོག ཕྱི་ཟླ་ ༡༡ པའི་ཚེས་ ༣༠ ཉིན་བྷ་རོ་ཊ་ས་གནས་བོད་རིགས་དང་རྒྱ་གར་མཐོ་རིམ་སློབ་མ་ཚོས་ངོ་རྒོལ་གྱི་ལས་འགུལ་ཞིག་སྤེལ་ཡོད་འདུག རྩོམ་ཡིག་དེ་བཀོད་པའི་ཚགས་པར་བཀྲམས་མ་ཐག མི་མང་པོ་ཞིག་གིས་ངོ་དེབ་ facebook དང་། བརྒྱུད་ལམ་ཁག་སྣ་ཚོགས་ལ་འདྲེན་བཀོལ་བྱས་ཏེ། རྩོམ་ཡིག་དེ་འབྲི་མཁན་དང་ཚགས་ཤོག་དེའི་རྩོམ་སྒྲིག་པ་གཉིས་ལ་སྐྱོན་བརྗོད་ཤུགས་ཆེན་བྱས་ཡོད་འདུག་ལ། ས་གནས་སློབ་ཕྲུག་ཁག་ཅིག་གིས་རྩོམ་སྒྲིག་ཁང་དེར་ཁ་པར་བཏང་སྟེ། གནད་དོན་དེའི་སྐོར་སྐད་ཆ་དྲིས་སྐབས། གསར་ཁང་གི་ལས་བྱེད་ཚོས་ཁོང་ཚོར་ལས་བྲེལ་ཆེ་བས་ལན་འདེབས་ཀྱི་དུས་ཚོད་མེད་ལུགས་བརྗོད་འདུག
ཟླ་འདིའི་ཕྱི་ཚེས་ ༡ ཉིན་གྱི་ཞོགས་པའི་ཆུ་ཚོད་ ༡༠ བའི་ཐོག ས་གནས་དེའི་བོད་རིགས་སློབ་མ་དང་བོད་རང་བཙན་སློབ་ཕྲུག་ཚོགས་པའི་ཚོགས་མི་ཁག་ཅིག་གིས། བྷ་རོ་ཊ་ M.S.University ཞེས་པའི་ཚོགས་ཁང་དུ་གསར་འགོད་གསལ་བསྒྲགས་ཤིག་བསྐངས་ཤིང་། སྐབས་དེར་རྒྱ་གར་མཐོ་རིམ་སློབ་མ་ ༥ ཙམ་གྱིས་ཚགས་པར་ཐོག་བཀོད་པའི་རྩོམ་ཡིག་དེ་དྲང་བདེན་མིན་པ་དང་། རྩོམ་འབྲི་མཁན་དང་རྩོམ་སྒྲིག་ཁང་གི་འགན་འཁུར་མེད་པའི་བྱེད་སྟངས་ལ་སྐྱོན་བརྗོད་བྱས་ཡོད་ལ། ས་གནས་གཞོན་ནུའི་ཚོགས་གཙོ་བསམ་གྲུབ་རྡོ་རྗེ་ལགས་ཀྱིས། དྲང་བདེན་དང་དངོས་ཡོད་མིན་པར་༧གོང་ས་མཆོག་ལ་ཟུར་ཟ་དང་སྐྱོན་བརྗོད་རྩོམ་ཡིག་སྤེལ་བར་འགན་འཁུར་དགོས། རྩོམ་ཡིག་དེ་ཚགས་པར་སྟེང་བཏོན་པར་བོད་རིགས་སློབ་ཕྲུག་དང་རྒྱ་གར་བོད་ཀྱི་གྲོགས་པོ་སོགས་བློ་ཕམ་བྱུང་ཡོད་ཅེས་བརྗོད་ཡོད།
བོད་རང་བཙན་སློབ་ཕྲུག་ཚོགས་པའི་འཐུས་ཚབ་རྒྱ་གར་བ་ཝེ་ཝེ་ཁི་པཱ་ཊི་སིན་ལགས་ཀྱིས། རྩོམ་འབྲི་མཁན་དང་གསར་ཁང་དེའི་གསར་འགོད་པ་ཚོས། རྒྱ་དམར་གྱིས་བོད་མི་དམར་གསོད་དང་གཅར་རྡུང་། བཙོན་འཇུག་བྱེད་བཞིན་པ་ཇི་ལྟར་མ་མཐོང་བ་ཡིན་ནམ། ༡༩༦༢ ལོའི་རྒྱ་དཀར་ནག་གི་ས་མཚམས་རྩོད་རྙོག་དང་ཨ་རུ་ན་ཅལ་གྱི་གནད་དོན་བརྗེད་ཡོད་པ་རེད། རྩོམ་ཡིག་དེར་བོད་མི་ཙམ་མིན་པར་ང་ཚོ་རྒྱ་གར་བ་ཚོ་ཡང་བློ་ཕམ་ཆེན་པོ་བྱུང་སོང་ཞེས་བཤད་ཡོད་འདུག
གསར་འགོད་པ། དཔལ་ལྡན།
གོང་དུ་དྲ་གྲོགས་ཞིག་གིས་གསུང་བ་བཞིན་རྩོམ་ཡིག་འདི་ལ་ཡ་ལན་བྱས་ན་ཕན་ལས་གནོད་ཆེ་ཟེར་བ་འདྲ་བོ་དང་གཞི་འཛིན་ས་ཞིག་འདུག་སྙམ།
དྲྭ་གྲོགས་རྣམས་དང་བོད་ཀྱི་སློབ་ཕྲུག་རྣམས་ཀྱི་གསན་གྱུར།
རྒྱ་ནག་གིས་ཕལ་ཆེར་ཉིན་ལྟར་༧གོང་ས་༧་མཆོག་ལ་སྐུར་འདེབས་ཀྱི་གསར་ཤོག་དང་བརྙན་འཕྲིན་ལས་སོགས་ཀྱི་སྟེང་དུ་བརྗོད་དང་བརྗོད་བཞིན་ཡོད།
དེས་ན་ང་ཚོས་དེ་ཚོར་དགག་ལན་དང་གསལ་བཤད་བྱེད་དགོས་པ་ལས་གནས་ཚང་ལ་ཟས་ལ་ཟས་ལན་མེད་པའི་སྟེང་དཔའ་ངོམ་ཤོད་པ་ནི་ཆེས་མི་འོས་པས་དེ་ལུགས་དགོངས་འཇག་དང།
ལྷག་པར་དུ་ང་ཚོས་གནས་ཚུལ་འདི་ལྟར་ལྷགས་པའི་དུས་ཧི་མ་ལ་ཡཱའི་ནང་པ་ཚོར་འབོད་བསྐུལ་གྱིས་ལས་འགུལ་སྤེལ་དགོས་པ་ལས་ང་ཚོ་བོད་པས་དེ་ལྟར་བཤད་ན་ཆེས་མི་འོས་པའི་གནས་ཤིག་ཏུ་མཐོང།
ལྷག་པར་དུ་རྒྱ་གར་དུ་གནས་སྡོད་བོད་མིས་དེ་ལྟར་ནམ་ཡང་ཤོད་མི་རུང།
གནས་ཚུལ་འདི་དག་སྣང་མེད་གཡུག་ན་དགེ་མཚན་ལས་དགག་བཞག་བྱེད་པས་ཕན་པ་གང་ཡང་མེད།
ཉིན་གཅིག་གནས་ཚང་དང་མགྲོན་པོ་གཉིས་ཀྱི་དབར་ལ་མི་མཐུན་པའི་གཞི་རྩ་འབྱུང་ཉེན་ཆེ་བས་སོ།
རྩོམ་ཡིག་དེ་ལ་འགག་ལན་ངེས་པར་དབྱིན་ཡིག་མཁྱེན་ཚོས་འབྲི་དགོས་པ་ལོ་རྒྱུས་ཀྱི་བརྒྱུད་རིམ་ཞིག་ཏུ་གྱུར།
སྐྱོན་བརྗོད་རྩོམ་ཡིག་དེའི་ཟུར་ཙམ་ཡང་འདིར་བཀོད་མི་འདུག་པས་གསར་འགྱུར་འདི་ཀློག་ཚར་རྗེས་རང་བཞིན་གྱིས་སེམས་ལ་ཆ་མ་ཚང་བའི་སྟོང་ཆ་ཞིག་གི་དབུགས་རིང་དང་བཅས་འགྲོ་དགོས་བྱུང་།
ཁོ་བོས་རྩོམ་པ་པོ་སུ་ཡིན་སྐོར་ལ་རྩད་གཅོད་བྱས་པ་ཡིན་ གལ་སྲིད་ནོར་ཡོད་ན་གསལ་བཤད་བྱེད་རོགས་ཞུ་རྒྱུ་ཡིན་
འོ་ན་རྩོམ་པ་པོ་ John Walsh ཞེས་པ་དེ་སུ་ཡིན་ནམ། ཁོ་བོས་དྲ་རྒྱ་བརྒྱུད་རྩད་གཞིབ་བྱེད་སྐབས། གལ་སྲིད་ངས་ནོར་མེད་ན། ཁོང་ནི་ཨ་རིའི་ནང་གི་བརྙན་འཕྲིན་གྲགས་ཅན་ཞིག་གི་གནས་ཚུལ་བཤད་མཁན་ཞིག་ཡིན་པ་ཟད། སྐད་གྲགས་ཀྱང་ཆེན་པོ་ཞིག་རེད་འདུག བྱས་ཙང་། ངས་རེ་བ་ལ་སློབ་ཕྲུག་ཚོགས་པ་དང་ས་གནས་དེའི་གཞོན་ནུ་ཚོགས་མི་རྣམས་ཀྱིས་བསམ་འཆར་དང་ལན་འདེབས་སྐབས་ཚིག་རྩུབ་པོ་མ་ཡིན་པ་དང་། སྐད་ཆ་རྒྱུ་མཚན་ལྡན་པའི་སྒོ་ནས་གསལ་བཤད་བྱེད་རྒྱུ་དེ་གནད་འགག་ཆེན་པོ་རེད་འདུག་སྙམ། ཇྷོན་ཝལཤི་ John Walsh ཁོང་ནི་ཨ་རི་ནང་དུ་མི་བསད་ཁྲག་སྦྱོར་དང་ཕྲུ་གུ་བཙན་ཁྲིད་བྱུང་བའི་སྐོར་དང། ཕྲུ་གུའི་ཐོབ་ཐང་སྐོར་དང་འབྲེལ་བའི་ཐོག་ཉམས་ཞིབ་བགྱིད་ནས་བྙན་འཕྲིན་ཐོག་འཆད་མཁན་ཞིག་རེད་འདུག དེར་མ་ཟད། ཁོང་ནི་ཨ་རིའི་གཞུང་དང་འབྲེལ་བ་ཡོད་པ་ཞིག་ཀྱང་རེད་འདུག
འདི་ནི་གསལ་བཤད་ཙམ་ཡིན།
མུམ་སྦེ་ནང་གི་ཚགས་ཤོག་ Mid Day ནང་དུ་བཀོད་པའི་རྩོམ་ཡིག་ནི་འདི་ཡིན་
Is the Dalai Lama a bad guy?
By: John Walsh Date: 2010-11-28 Place: Mumbai
Last week, the Dalai Lama announced his intention to retire next year as head of the Tibetan government in exile. China has stated it intends to have the final say on any reincarnation. The Lama has appeared in adverts, charmed celebrities and gained a million followers on Twitter. To many in the West, he’s a sneaky diplomatic strategist. To Rupert Murdoch, he’s a political old monk, shuffling about in Gucci shoes.
Here’s a look at the modern monk’s vices and virtues He is, without any doubt, the only incarnation of the Buddha who has ever guest-edited Vogue Paris. He’s the only spiritual leader of millions who has ever flogged a 1966 Land Rover on eBay and appeared in an advertisement for Apple. He is probably the only Nobel Prize winner on the planet who has Sharon Stone and Richard Gere on speed-dial.
He must be the only “simple Buddhist monk” (his description) who sends daily bromides to a million followers on Twitter. Nobody in the world so bizarrely conjoins the spiritual and the material, the sublime and the ridiculous, dangerous politics and trivial celebrity, as the 14th Dalai Lama.
To almost all Tibetans, even those who criticise his stance over China, he is an object of reverence. But to many in the West he is a sneaky diplomatic strategist, a star-struck terrestrial and a turncoat Buddhist. To Rupert Murdoch, he could be “a very political old monk, shuffling about in Gucci shoes”.
As we shall see, there’s a considerable list of complaints levelled against him. But after 60 years as a human bridge between the East and West, do his virtues outweigh his shortcomings?
He grabbed the toys, and shouted, ‘That’s mine!’
He was born Lhamo Dondrub in 1935, to a farmer and horse trader called Choekyong Tsering in the Chinese village of Taktser. When he was two, he was discovered, by a method that may not impress the skeptical, to be the incarnation of the 13th Dalai Lama.
A search party was sent out, headed by a Tibetan “regent” or senior holy man. All they had to go on was the fact that the head of the recently-embalmed Dalai had mysteriously turned north-east, so that’s where they went. At a sacred lake, Lhamo La-tso, the regent had a vision of a one-storey house with distinctive tiling and guttering in the district of Amdo.
They found the mud-and-stone house, and the child inside it. To settle any doubt about his identity, they’d brought some of the 13th Dalai Lama’s old toys, and some toys that had no connection with him. Young Lhamo confidently picked out all the Lama’s belongings, shouting: “That’s mine!”
He was brought to the Potala Palace in Lhasa, allowed to wander anywhere in its 1,000 rooms and perched on a golden throne. As a child, he was keen on war films — he watched them on his predecessor’s movie projector — and driving. In the early 1940s, there were only three cars in Tibet and he drove (and crashed) them all.
From an early age, he knew trouble was brewing between small, isolated Tibet and its large neighbours. He taught himself to write by copying out the 13th Dalai Lama’s will — a prophetic document, written in 1932, when civil war was raging in China. Warning against “barbaric red Communists”, it warned that: “Our spiritual and cultural traditions will be completely eradicated.
Even the names of the Panchen and Dalai Lamas will be erased. The Monasteries will be looted and destroyed, and the monks and nuns killed or chased away… We will become like slaves to our conquerors… and the days and nights will pass slowly and with great suffering and terror.”
The real power in Tibet then lay in the hands of a corrupt sect of monks who lived off the taxes of peasants. When he was 11, the Dalai Lama-elect watched through a telescope as monks opened fire on the army, following the arrest of one of their own.
And when in 1950, aged 15, he officially took on the mantle of Dalai Lama, it coincided with the Chinese People’s Liberation Army invading east Tibet. Nine years later, he was forced into exile. He and scores of thousands of Tibetans fled to the Himalayan city of Dharamsala.
For 51 of his 60 years as spiritual leader to six million people, he has been an emblem of dispossession. He has travelled the world speaking passionately for the return of Tibetan independence — but since 1988, he’s scaled down his demands to wanting “autonomy” for Tibet within China, arguing that Tibet could, realistically, grow as a modern nation only if it stays a part of China. He has consistently urged that only non-violent means should be used. Many of his countrymen wish he would encourage a less supine response to his country’s colonisers.
Nuggets of Buddhism on Twitter
Things came to a head in March 2008, when riots broke out in Lhasa, directed at Chinese civilians by Tibetan mobs. Across Europe and America there were outbreaks of protest in favour of Tibet, and 18 Chinese embassies and consulates were attacked. The Chinese claimed that the riots were orchestrated by the Dalai Lama.
In fact, they were probably the result of years of social discrimination against Tibetans, unequal pay, and the rumour that several Tibetan monks had been arrested and killed. The Dalai Lama denied having anything to do with the uprising, but agreed to talk to the Chinese authorities — who said they would communicate only if he agreed to renounce Tibetan independence altogether and recognised that Tibet was an inalienable part of Chinese territory.
Many Tibetans must have felt that a call to arms from their spiritual leader would have had a galvanising impact, both in Lhasa and around the world. Instead, he threatened to resign as the head of the government-in-exile in the Himalayas if Tibetans continued with acts of violence against the Chinese.
He has always spoken out against economic boycotts of Chinese food or of hunger strikes, and insisted that their relations with China should be “neighbourly”. Is he too weak to stand up to China? Or is he a realist, who remembers what it was like when the monastic elite were in charge of Tibet, when he watched outbreaks of gunfire through a telescope, and when he discovered that the 9th, 10th, 11th and 12th Dalai Lamas had all died young, probably poisoned?
If he is regarded as politically ineffectual, his role as a religious leader has also been called into question. Although he possesses a Geshe degree, the equivalent of a doctorate in Buddhist philosophy, he has gone out of his way to simplify and secularise Buddhism for a modern audience.
His teachings and sayings (especially those on Twitter) have the profundity of fortune cookies: “The greater the level of calmness of our mind, the greater our peace of mind, the greater our ability to enjoy a happy and joyful life” was Thursday’s post. He steers clear of the word “Nirvana” — meaning nowhere, freedom from the great wheel of being and reincarnation — preferring to speak of “global ethics”. He downplays his own role, casts doubt on his ancestry as an avatar of the Buddha of Compassion, and assures people he is not a “living Buddha”.
He says that if modern science disproves Buddhist teachings, they must be abandoned. He even advises Western audiences not to embrace Buddhism.
When asked for his views, he employs a curious mix of ancient wisdom and modern liberal pragmatism. He takes the view, universally held in Tibet, that abortion is an act of killing — but goes on to qualify it with, “except if the unborn child will be retarded or if the birth will create serious problems for the parent”.
Asked by a Seattle schoolgirl if it’s ever right to fire a gun at anyone — a question that few Buddhists have ever answered in the affirmative — he replied that yes, it’s permissible, if the person is trying to kill you (but you shouldn’t shoot to kill them). His views on sex have startled many people.
He told Out magazine that homosexuality was OK, but oral, anal or manual sex weren’t permissible. His moral relativity has annoyed some of his co-religionists. “The sins of the Dalai Lama and his followers seriously violate the basic teachings and precepts of Buddhism and seriously damage traditional Tibetan Buddhism’s normal order and good reputation,” was the judgement of Dorje Phagmo, the only leading female Buddhist priest.
He has also incurred the wrath of Christopher Hitchens for accepting money from the leader of the Aum Shinrikyo cult, which was later to release lethal sarin nerve gas in the Tokyo subway system. But the Dalai Lama has always criticised himself for endorsing the man and his organisation — even saying that it showed he wasn’t infallible or divine after all.
Separatist, beloved leader or Hollywood serenader?
All of which must make us ask: is the Dalai Lama a bad guy? Or is he merely a disappointment to many people who wish he were something he isn’t? Pico Iyer, in his 2008 biography, The Open Road: The Global Journey of the Fourteenth Dalai Lama, writes that his subject is the victim of Western preconceptions about Tibet as the heavenly Shangri-La depicted in James Hilton’s 1930s novel Lost Horizon.
The West would like Tibet to remain a prelapsarian, pre-modern place of innocent happiness, and the Dalai Lama to be the kind of divine princeling depicted in the films Kundun and Seven Years in Tibet. They would rather not hear the princeling criticise the barbaric feudal system in which he grew up, or listen to his conviction that a modern Tibet needs to be grafted to a modern China to become a strong economic unit, rather than a Black Narcissus fantasy.
To the Chinese he is a “separatist”, a “splitter”, a troublesome demagogue to whom Mao Tse-tung once bluntly said: “Religion is a poison”. To the Tibetans he is a beloved leader, but one who sucks up to the West and is seen as weak by the Chinese. To Buddhists, he is a bringer of confusion rather than enlightenment, and an intimate of Hollywood nincompoops such as Steven Seagal. To conspiracy theorists, he is a shady customer, a Marxist sympathiser, a recipient of CIA dollars.
But there is something entirely heartening about the way he moves through this cacophony of disapproval with Zen-like calm, recommending mutual understanding, global unity, decent compromise. He’s the boy from the Tibetan backwoods who found himself sitting on a golden throne, only to lose it for exile in the mountains and a life of fame and celebrity in the West — a man from an elderly fairytale, losing his home, finding a new one on the other side of the world, and refusing to wallow in the past.
“In Tibet,” writes Pico Iyer, “the Dalai Lama was an embodiment of an old culture that, cut off from the world, spoke for an ancient, even lost, traditionalism. Now, in exile, he is an avatar of the new, as if, having travelled eight centuries in five decades, he is increasingly, with characteristic directness, leaning in, toward tomorrow.”
The Interview People
གནས་ཚུལ་འདི་ཧ་སོང་དགོས་མེད། རྒྱ་གར་ནང་ལ་ཡང་རྒྱ་གཞུང་གི་ལྐོག་དངོས་ཟ་མཁན་སྒེར་དང་གཞུང་གཉིས་ཀའི་ནང་དུ་གྲངས་མང་ཡོང་གི་ཡོད་སྟབས་དེའི་རིགས་ཡིན་ཐག་ཆོད་རེད། ཡིན་ནའང་བོད་རིགས་སྤུན་ཟླ་ཚོས་དུས་དང་རྣམ་ཀུན་དགྲ་བོ་རྒྱ་དམར་གི་བྱས་ངན་དག་མཐའ་ཕྱིན་པར་དཔྱོད་ཞིབ་ཀྱིས་འཛམ་གླིང་གི་ས་ཕྱོགས་གང་ས་ཁྱབ་སྤེལ་ཤུགས་བྱེད་པར་ཤུན་ཏུ་ནས་གལ་ཆེ་གཅིག་དང་། ཡུལ་མི་དང་མཐུན་ལམ་མི་མཉམ་པར་བྱེད་དགོས་པར་སེམས།
འཕྲིན་ལས་ཀྱི་བཤད་པ་ལྟར་རྩོམ་ཡིག་གི་ནང་དོན་ཙམ་ཡང་འདིར་བཀོད་ན་གསར་འགྱུར་ཆ་ཙམ་མ་ཟད་དེ་ལ་དགག་ལན་ཞིག་དང་དེ་དག་གི་དགོས་པ་དེ་རྟོགས་ཐུབ་ས་རེད། འདི་ཡང་ཕྱོགས་གཅིག་གི་ལྟ་ཚུལ་དུ་ལུས་འདུག།
སྙིང་རྗེ་ཡུལ་དུ་བཞག་འོད་པ་ཞིག་རེད་སེམས་ཅན་སོ་སོའི་སྣང་ངུལ་འདྲ་མིན་ཡོང་སྲིད་ཡིན་ན་ཡང་དེ་འདྲའི་ཞིག་ལབ་ནས་བཞག་ན་མི་འགྲིག་ང་རང་ཚོས་ཁོང་ཚོར་ལ་ར་སྤྲོད་དང་དགག་ལན་ཞིག་ངེས་པར་དུ་བྱེད་དགོས་་་་་་་་་་་་་་་་་་་་་་་་
ཤུ་རེ་ཁོ། རྩོམ་ཡིག་དེའི་ནང་དོན་མདོ་བསྡུར་ཞིག་འདིར་བཀོད་ཡོད་ན། གསར་འགྱུར་འདི་ཁ་ཚང་བ་ཞིག་མ་རེད་དམ།
ཡིན་ན་ཡང་། སྤྱིར་བཏང་སྐྱོན་བརྗོད་བྱས་ན། དེ་ལ་དགག་ལན་ཕྲིས་དང་། དེ་ནི་དེང་རབས་སྤྱི་ཚོགས་ཀྱི་འགྲོ་ལུགས་ཤིག་ཡིན་པ་ལས། ཁོང་ཁྲོས་ངོ་རྒོལ་བྱེད་པ་ནི་གཞན་གྱི་མིག་ལམ་དུ་དགོད་བྲོ་བ་ཞིག་ཡིན་ངེས།
རྒྱ་གར་མི་ཁ་ཅིག་ཀླད་པ་ནི་རྡོ་ལས་མཁྲེགས་ཤིང་། རང་འདོད་ལས་གཞན་དོན་སྤུ་ཙམ་ཡང་མེད་ཅིང་། དེ་བསྒྲུབ་འདོད་ཀྱི་ཀུན་སློང་ཀླད་པའི་ནང་འཛུལ་དཀའ་བའི་ཁོང་ཚོ་རྩ་མ་ཚང་བས་ཡིན་རྒྱུ་རེད།
དོན་ངོ་མ་༧་གོང་ས་མཆོག་གི་ཐུགས་རེ་རྣམས་ཤེས་མི་ཐུབ་པའི་གང་ཟག་ལས་ངན་སྐོར་ཅིག་ཡིན་ཐག་ཆོད་རེད།
བདེན་དོན་ར་སྤྲོད་བྱེད་མཁན་བོད་ཕྲུག་རྣམས་ལ་སྙིང་ནས་ཐུགས་རྗེ་ཆེ་ཞུ།